Als orthomoleculair therapeut weet ik inmiddels feilloos wat gezond eten is. Hoeveel gram groenten en fruit er per dag naar binnen zou moeten gaan, dat omega 3 een heel belangrijk en ondergeschoven kindje is en voldoende water drinken van levensbelang is. Ook ben ik er inmiddels achter dat het terugbrengen van gluten heel veel voordelen met zich mee brengt. En zuivel kun je (vanuit gezondheidsoogpunt) liever ook zoveel mogelijk achterwege laten. Had ik het al over suiker gehad? De geraffineerde en toegevoegde variant? Nou, die kennen we inmiddels wel toch? Ook lekker laten staan.
Kennis zat, nu enkel me er nog aanhouden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan! Ik ben namelijk hartstikke verslavingsgevoelig voor koolhydraten/suiker. En zeker in periodes rondom feestdagen, wanneer al dat lekkere feestbrood in de schappen ligt, ga ik voor de bijl! En het grote nadeel daarvan is, het gaat telkens van kwaad tot erger. Het is immers maar even Pasen toch? Het kan nu… Af en toe een stukje stol of suikerbrood kan helemaal geen kwaad. Maar ik vul langzaamaan mijn dagen ermee. Oftewel, bijna al het gezonde wordt erdoor vervangen.
Dat op zich vindt mijn lijf niet fijn. Maar nu, zo in het voorjaar, heb ik last van hooikoorts. En wanneer je dan je weerstand om zeep helpt door je lijf niet te voeden. Krijg je 5 keer zoveel last ervan. En dat weet ik heus wel, maar de ruggengraatloze kant van mij blijft zich onderdompelen in het ongezonde. Want ‘Het zal wel een beetje meevallen’ of ‘Hoe erg kan het nu eigenlijk zijn?’
Nou, dat heb ik geweten. Ineens ging het helemaal mis! Samen met de kinderen deed ik een spelletje. Ik had chocolaatjes gekregen omdat ik iets voor iemand had gedaan. En bij een gezellig spelletje mag best iets lekkers toch? Op één been kun je niet lopen zeggen ze altijd, dus een tweede chocolaatje en vooruit, een derde en een vierde waren zo verorbert. Toen startte de ellende. Mijn ogen begonnen te kriebelen, op zich iets dat wel vaker gebeurde dus ik maakte me daar niet direct druk over. Toch was het deze keer anders. Het werd steeds erger tot een onbedaarlijke jeuk! Het trok zelfs mijn lijf in tot een nare buikpijn en een soort van koortsstuip aan toe. Ik voelde me zo beroerd…
Eigenlijk moest ik ’s avonds nog werken, maar alles in mijn lijf schreeuwde dat dat echt niet ging. Ik verzette mijn klanten, moest nog een kind bij een vriendje vandaan halen, kroop in bed en viel uitgeput in een diepe slaap. In de vroege ochtend werd ik wakker. Mijn ogen dichtgeplakt van opgedroogd traanvocht en nog steeds dik van de zwelling van het wrijven. Ook de jeuk was nog niet helemaal verdwenen. Ik bracht een verzachtend serum aan en voelde dat ik nu wel mijn lesje had geleerd.
Die chocolaatjes van een dag eerder waren de druppel die de emmer had doen overlopen. Maar eigenlijk was mijn voedingspatroon van de afgelopen periode de grote aanjager geweest van deze enorme hooikoortsaanval. Het heeft mijn ogen enorm geopend. Er moeten meer vitamines, mineralen en gezonde vette naar binnen. Histaminerijke producten dien ik te mijden en gluten en lactose laat ik (weer) zoveel mogelijk staan.
Gelukkig zijn de paasdagen inmiddels voorbij en duurt het nog even voordat het kerst wordt. Die verleiding is er dus niet de komende periode. Zoals ik me nu voel, vraag ik me af of die verleiding ooit nog weer terug komt. Helaas denk ik van wel. Misschien dan toch maar wat meer ruggengraat kweken…
Kommentare